particuliere stichting, bestaande uit geleerden en industriëlen uit ca. 30 landen. Het initiatief voor de oprichting werd in 1968 genomen door de Italiaan Aurelio Peccei, president-directeur van de Fiatfabrieken.
De Club van Rome vestigde de aandacht enerzijds op een in de toekomst te verwachten tekort (absolute schaarste) aan voedsel en natuurlijke hulpbronnen, en anderzijds op een absoluut overschot aan milieuverontreiniging. In het in 1972 uitgebrachte rapport onder redactie van D.L.Meadows, Limits to growth (1972), werd de toekomstige ontwikkeling op vijf punten onderzocht: de bevolkingsgroei, de ontwikkeling van de produktie van voedsel, die van de industrie, de uitputting van natuurlijke hulpbronnen en de vervuiling. Bij al deze aspecten werd een exponentiële groei geconstateerd, d.w.z. dat alles wat nieuw ontstaat ook gaat meegroeien, waardoor de absolute toeneming steeds sneller gaat. Volgens het in het rapport gehanteerde model zullen de grenzen van het mogelijke voor het jaar 2100 bereikt zijn, tenzij men zich beperkingen oplegt en een evenwicht weet te handhaven, waarbij reproduktie mogelijk is. Het gebruik van een (rekcnjmodel heeft de schijn van exactheid gewekt, die er in wezen niet is vanwege de starheid van de veronderstellingen. Toch heeft dit initiatief geleid tot een grotere bewustwording, ook van de internationale mogelijkheden en gevolgen van een verdeling van de produktie.
In 1974 verscheen een tweede rapport: Menschheit am Wendepunkt. 2. Bericht an den Club of Rome zur Weltlage. Van belang is voorts dat de Volksrepubliek China in 1979 is gaan meewerken in de club, nadat eerder de Oosteuropese landen waren toegetreden.
