Eerste Medisch Systematische Ingerichte Encyclopedie

Uitgeversmaatschappij A. Manteau N.V. (1954)

Gepubliceerd op 11-01-2021

Radioactiviteit

betekenis & definitie

is het voortdurend uitzenden van energie uit atoom-kernen zonder invloed van buiten af; komt spontaan voor, maar kan ook kunstmatig opgewekt worden in het cyclotron en in de atoomzuil. Heeft men eenmaal een kern kunstmatig radioactief gemaakt, dan is deze radioactiviteit verder niet meer te beïnvloeden van buiten af.

Radioactiviteit is het eerst bestudeerd door het echtpaar Curie bij hun onderzoek naar de bron van een in 1879 door de Franse natuurkundige A. Henri Becquerel (1852-1908) ontdekte straling uit uraniumertsen; zij ontdekten daarbij in 1898 de elementen radium (zie aldaar) en polonium, die beide sterk radioactief zijn. Van radium gaan drie vormen van radioactiviteit uit, nl. alfa-, bêta- en gammaradioactiviteit. (zie alfa-deeltjes, bêta-deeltjes, gamma-straling).