Wat is de betekenis van Radioactiviteit?

radioactiviteit - zelfstandig naamwoord uitspraak: ra-di-o-ac-ti-vi-teit 1. het optreden van spontane veranderingen in de kernen van atomen ♢ de radioactiviteit in de buurt van de kerncentrale is erg gevaarlijk Zelfstandig naamwoord: ra-di-o-ac-t...

Een eigenschap van sommige scheikundige elementen waarbij deze spontaan energie afgeven onder de vorm van elementaire deeltjes of stralingen.

eigenschap om energie uit te zenden in de vorm van onzichtbare stralen

radioactiviteit - Het verschijnsel, vertoond door of een eigenschap van een stof, van het spontaan uitzenden van straling veroorzaakt door veranderingen in de kern van atomen van het element.

eigenschap van bepaalde onstabiele atoomkernen om door uitzending van straling een nieuwe kern te vormen, met een gewijzigd aantal protonen en neutronen. De meest voorkomende vervalmechanismen zijn het bètaverval, waarbij een neutron vervalt tot een proton door het uitzenden van een elektron, en het alfaverval, waarbij de kern een ct-deeltje...

is de neiging van bepaalde scheikundige grondstoffen (elementen) om zonder uiterlijke aanleiding onder het uitzenden van stralingsenergie uiteen te vallen. Daarbij ontstaan door omzettingen van de atoomkernen nieuwe elementen. Behalve de natuurlijke r. van de zwaarste in de natuur voorkomende elementen (radium, uranium, thorium, actinium, e.a.) ken...

(L., actio = handeling), verschijnsel waarbij sommige elementen spontaan en voortdurend straling uitzenden.

is het voortdurend uitzenden van energie uit atoom-kernen zonder invloed van buiten af; komt spontaan voor, maar kan ook kunstmatig opgewekt worden in het cyclotron en in de atoomzuil. Heeft men eenmaal een kern kunstmatig radioactief gemaakt, dan is deze radioactiviteit verder niet meer te beïnvloeden van buiten af. Radioactiviteit is het eer...

...