Een ecologische voetafdruk is de impact van een persoon op zijn omgeving aan de hand van zijn gedrag en leefstijl, weergegeven in aantal hectare land en water. Dit gedrag omvat de woonsituatie, voedselpatroon, mobiliteit, consumptie en afvalverwerking.
Bij de berekening van de ecologische voetafdruk wordt rekening gehouden met alle fysieke ruimte die nodig is voor iemands leefstijl. Het gaat hierbij om: het huis, ruimte voor het verbouwen van voedsel, produceren van goederen als meubels, kleding elektronica en dergelijke en het verwerken van iemands afval. Vaak wordt CO2 uitstoot ook gezien als afval dat gecompenseerd kan worden door een bepaald oppervlakte bos dat CO2 opneemt. De CO2 uitstoot speelt een rol bij het energieverbruik van een huis en bij mobiliteit. De ecologische voetafdruk kan bijvoorbeeld verkleind worden door te kiezen voor andere vervoersmiddelen: openbaar vervoer in plaats van de auto. Ook het verminderen van de vleesconsumptie of een vegetarische leefstijl kan leiden tot een kleinere ecologische voetafdruk. Minder afval en hergebruik (circulaire economie) leidt mede tot een kleinere voetafdruk.
Een ecologische voetafdruk kan ook worden berekend voor de gemiddelde inwoner van een land om met andere landen te vergelijken. Het is ook mogelijk om de totale hoeveelheid land op aarde te delen door het aantal inwoners, wat leidt tot de beschikbare hoeveelheid land per persoon op aarde. Er is berekend dat er 1,8 hectare beschikbaar is per persoon. De gemiddelde inwoner van Europa (Nederland: 6,3 ha en Duitsland: 4,5 ha) en Noord-Amerika (Verenigde Staten: 7 ha) zit daar boven. Inwoners van ontwikkelingslanden zitten daar onder: India (1 ha), Indonesië (1,7 ha) en Kenia (1,2 ha). Omdat er gemiddeld 1,8 hectare beschikbaar is per persoon kan niet iedereen op aarde eenzelfde leefstijl hebben als Europeanen en Noord-Amerikanen.
