Proces van aanpassing aan de essentiële waarden van de dominante cultuur waarin men leeft, terwijl men contact blijft houden met de eigen bevolkingsgroep en elementen uit het eigen cultureel repertoire ook in stand houdt.
De opinies in de Nederlandse samenleving verschillen drastisch als het gaat om wat nu precies geïntegreerd zijn betekent. Sommigen zien het als een tussenstation naar algehele assimilatie (het geheel opgaan in een cultuur), anderen zien integratie als identiek aan assimilatie, een legitiem eindpunt van aanpassing aan een cultuur. Het begrip integratie is een veelgebruikte, maar niet altijd goed omschreven containerterm geworden. Wanneer is er nu sprake van geslaagde of niet-geslaagde integratie?
In alle discussie daarover is men het erover eens dat iemand goed Nederlands moet kunnen spreken, zich dient te houden aan de grondwet, zich verantwoordelijk voelt voor de samenleving en toe gang weet tot Nederlandse instituties. Geen duidelijke overeenstemming is er over bijv. het dragen van hoofddoekjes, uitoefening van religieuze beleving, de mate waarin normen en waarden van een migrantencultuur mogen afwijken van de dominante cultuur, en de mate waarin de dominante cultuur rekening dient te houden met religieuze en sociale gevoeligheden. Integratie, hoe ook precies gedefinieerd, is echter een noodzakelijke voorwaarde voor migranten om een volwaardige rol in de Nederlandse samenleving te kunnen vervullen. Bevolkingsgroepen die niet integreren, lopen grote kans gemarginaliseerd te worden, met alle problemen vandien: werkloosheid, slechte huisvesting, nauwelijks toegang tot subsidies en regelingen en een gemiddeld slechtere gezondheid.
