Warrant

betekenis & definitie

Andere benaming: optiebewijs. Een doorgaans aan een obligatie gehecht bewijs dat de houder ervan het recht geeft om tegen inlevering al dan niet tezamen met andere optiebewijzen één of meerdere nieuw te emitteren (zie emissie) aandelen te verwerven van het bedrijf die de warrants heeft uitgegeven. Men spreekt ook wel van intekenrecht. Dit recht kan gedurende een bepaalde periode - de uitoefeningsperiode - en tegen een bepaalde prijs - de uitoefeningsprijs - worden gebruikt.