Het Armenhuis Maastricht was een instelling voor behoeftigen die burgerrecht hadden. In de achttiende eeuw steeg het aantal armen in Maastricht, wat leidde tot de oprichting van een Rooms Armenhuis in 1755.
Het gebouw was gevestigd aan de Grote Looiersstraat en bevatte werkruimtes waar de bewoners sponnen en weefden om hun eigen kost te verdienen. In de Franse Tijd kwam het onder toezicht van de Administratieve Commissie voor de Burgerlijke Hospitalen en werd het gebouw gebruikt als militair hospitaal. Na de Napoleontische tijd werd het hersteld als weldadige instelling en kreeg het eigendommen van andere fundaties. Vanaf 1852 was het uitsluitend bestemd voor de opname van halfwezen tussen de 7 en 13 jaar.
In de twintigste eeuw werd het gebouw gerestaureerd en is het momenteel een cultureel centrum met werkplaatsen en ateliers voor kunstenaars.
