Een bepaald type satire: een tekst waarin een andere tekst bespot wordt door in dezelfde stijl over een ander onderwerp te schrijven (het Griekse woord ‘parodos’ betekent: vals akkoord).
De parodie is nauw verwant aan de pastiche. Talrijke parodieën werden bij ons geschreven door Kees Stip (Vijf variaties op een misverstand, 1949), Michel van der Plas (Twee emmertjes water halen, 1952), Drs. P. (Antarctica, 1980, onder pseud. ‘Coos Neetebeem’) en Gerrit Komrij (Onherstelbaar verbeterd, 1981). Zie ook: persiflage.
