De term werd oorspronkelijk gebruikt voor de officiële lijst van de ‘boeken’ in de bijbel. Het woord komt via het Grieks uit het oude Soemerisch en betekent zoiets als ‘maatstaf’. Naast de canonieke bijbelse boeken zijn er de ‘apocriefe’ boeken, die weliswaar uit dezelfde tijd en cultuur komen maar die door de kerken niet als door God geïnspireerd worden beschouwd. In de katholieke bijbel zijn diverse boeken opgenomen die door de protestanten als apocrief worden beschouwd.
Later kreeg de term ‘canon’ ook de meer algemene en niet-godsdienstige betekenis van: de lijst van literaire werken die algemeen gerekend worden tot de beste van een taalgebied. Deze canon ontstaat in de loop der eeuwen door critici, lezers, samenstellers van bloemlezingen, schoolboeken, enz.
Tegenwoordig wordt de term ook gebruikt voor de lijst van zaken die ontwikkelde mensen eigenlijk zouden moeten weten/kennen. Zo spreekt met van de 'historische canon' of de 'culturele canon'.
