Rivaliteit tussen landen of machtsblokken die zich uit in een ver opgevoerde bewapening.
Een wapenwedloop kan zich zowel in kwantitatief als in kwalitatief opzicht voordoen: de rivaliserende partijen proberen elkaar in omvang van de strijdmacht en in technologisch niveau van de wapens te overtreffen. Aan een wapenwedloop liggen verschillende oorzaken ten grondslag. Mogelijke oorzaken zijn agressie tegenover de tegenstander, angst voor de mogelijke agressie van de tegenstander of rivaliteit tussen beide partijen in een ander (derde) land. Ook spelen vaak ideologische verschillen tussen twee partijen een rol.
In de twintigste eeuw is enkele keren sprake geweest van een wapenwedloop. In de jaren vóór de Eerste Wereldoorlog leidde de race om de koloniën en onderlinge spanningen tot een wapenwedloop tussen Europese mogendheden, met name tussen Engeland en Duitsland op vlootgebied. In het interbellum begon Hitler-Duitsland opnieuw met een wapenwedloop.
Na de Tweede Wereldoorlog kwamen de Verenigde Staten en de Sovjetunie lijnrecht tegenover elkaar te staan. De voormalige geallieerden begonnen een enorme wapenwedloop. Een groot verschil met vorige wapenwedlopen was de vernietigingskracht van kernwapens. De kernwapenrace bracht het voortbestaan van de mensheid in gevaar. Door het afschrikkingsevenwicht werd een derde wereldoorlog voorkomen. De vernietigingskracht van de kernwapens was zó groot, dat Oost en West een directe confrontatie uit de weg gingen. Na de zeer riskante Cuba-crisis van 1962 kwam er geleidelijk ontspanning tussen de twee supermachten. Het duurde echter tot het einde van de jaren tachtig voordat deze wapenwedloop werd beëindigd (wapenbeheersing). Met het uiteenvallen van de Sovjetunie was de directe dreiging van het communisme voor de Verenigde Staten voorbij, en daarmee ook het bestaansrecht van de wapenwedloop.
