Strijder tegen de apartheid in Zuid-Afrika.
Oliver Tambo zette in 1952 na zijn rechtenstudie samen met Nelson Mandela het eerste advocatenkantoor van zwarten en kleurlingen in Zuid-Afrika op. Drie jaar later werd hij secretaris-generaal van de verzetsbeweging African National Congress (ANC, Afrikaanse Nationale Congres), waarvan hij sinds 1944 lid was. In 1956 was hij een van de 156 anti-apartheidsleiders die wegens hoogverraad werden aangeklaagd.
In 1960 verbood het blanke minderheidsbewind van Zuid-Afrika het ANC. Tambo ging in ballingschap. In 1967 werd hij voorzitter van het ANC. Hij verzorgde een lobby bij de internationale gemeenschap om de strijd tegen de apartheid te intensiveren. Tambo's pleidooien droegen bij aan het verscherpen van de economische sancties die veel landen tegen Zuid-Afrika afkondigden.
In 1990 legaliseerde president De Klerk het ANC. Tambo kwam in december 1990 in Zuid-Afrika terug. In juli 1991, op het eerste congres van het ANC in Zuid-Afrika, gaf Tambo het voorzitterschap over aan Mandela. Hij was toen nog maar gedeeltelijk hersteld van een beroerte. Tambo kreeg de erefunctie van nationaal voorzitter van het ANC.
