Portugees generaal en politicus.
Na een militaire opleiding vocht António de Spinola in de Spaanse burgeroorlog (1936-39) aan de zijde van generaal Franco. Daarna zette hij zijn militaire loopbaan voort. Van 1961-64 bestreed hij de nationale bevrijdingsbewegingen in Angola, waar hij werd bevorderd tot brigade-generaal. In de periode 1968-73 werd de Spinola als militair opperbevelhebber en gouverneur van Portugees Guinea een bekende persoonlijkheid in Portugal. Hij wist successen tegen guerrilla's te boeken en probeerde het koloniale regime te hervormen. De Spinola streefde ernaar de levensomstandigheden en de politieke positie van de inheemse bevolking te verbeteren. Zijn uitlatingen over de uitzichtloze en zeer impopulaire koloniale oorlogen in Afrika werden steeds kritischer. Na het verschijnen van zijn boek Portugal en de toekomst (1974), waarin hij scherp stelling nam tegen deze oorlogen, werd de Spinola, inmiddels plaatsvervangend chef van de generale staf, in maart 1974 uit zijn functie ontzet.
Na de Anjerrevolutie van 24 april 1974, gericht tegen het autoritaire bewind van Marcello Caetano, werd António de Spinola eerst voorzitter van de junta en vanaf 15 mei president. Hij verzette zich echter tegen de linkse koers van de Beweging van de Strijdkrachten, die de staatsgreep had gepleegd, en trad daarom op 30 september af. De Spinola behoorde tot de leiders van een rechtse groep, die op 11 maart 1975 een mislukte poging tot staatsgreep deed. Hij vluchtte naar Spanje en kreeg vervolgens politiek asiel in Brazilië. In augustus 1976 kon de Spinola naar Portugal terugkeren.
