Landen die een lager peil van welvaart en economische ontwikkeling hebben dan de rijke geïndustrialiseerde landen.
Na 1945 kwam meer aandacht voor de problemen die met de ongelijke verdeling van de welvaart over de wereldbevolking samenhangen. Vooral koloniale of vroegere koloniale landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika hadden een veel lager welvaartspeil dan de geïndustrialiseerde westerse landen die in de loop van de jaren vijftig snel welvarend werden. Aanvankelijk werd gesproken over economisch onderontwikkelde landen. Later kwam de term ontwikkelingslanden in zwang.
In de westerse landen werd de achterstand van de ontwikkelingslanden als ongewenst gezien. Deze landen zouden een ontwikkeling moeten doormaken om (een deel van) de achterstand op het Westen in te halen. Om die ontwikkeling te stimuleren, gaven veel rijke landen ontwikkelingshulp: steun in de vorm van giften, leningen, goederen en de inzet van westerse deskundigen. Veel landen zitten met hun hulp echter onder het door hen afgesproken (jaarlijks) percentage van 0,7 procent van het Bruto Nationaal Product (BNP).
De ontwikkelingslanden worden met een verzamelterm ook wel de derde wereld genoemd.
