Beweging die na een jarenlange strijd in 1993 Eritrea onafhankelijk wist te maken.
Eritrea was van 1889-1941 een Italiaanse kolonie. In de Tweede Wereldoorlog veroverde Groot-Brittannië het gebied op Italië. In 1952 verleenden de Britten zelfbestuur, waarna het land een verbond aanging met Ethiopië. Eritrea werd een een autonome regio binnen Ethiopië. Toen de autonomie in 1962 door Ethiopië werd beëindigd, begon het ELF een guerrilla. Daarbij kreeg het steun van Arabische landen die voor onafhankelijkheid van het overwegend door moslims bewoonde Eritrea waren. Vanaf 1974 kreeg de strijd het karakter van een oorlog. De onafhankelijkheidsbeweging slaagde er geleidelijk in gebieden te veroveren. Behalve het ELF waren het PLF (People Liberation Front) en het EPLF (Eritrean People Liberation Front) actief in de strijd. De Ethiopische regering werd gesteund door Cubaanse troepen; ze probeerde het bevrijdingsfront uit te hongeren door internationale hulpgoederen voor Eritrea in beslag te nemen. Na de val van de Ethiopische dictator Mengistu in mei 1991 werd Eritrea een autonome regio. Bij een referendum in april 1993 sprak 99,8 procent van de bevolking zich voor afscheiding van Ethiopië uit. Op 24 mei 1993 werd het land officieel onafhankelijk. Het gematigde EPLF vormde een regering en zette het radicalere ELF politiek buitenspel.
