Een strafkamp voor burgers die gevaarlijk worden geacht voor een regime; soms werden zelfs bevolkingsgroepen tot volks of partijvijand verklaard.
De eerste moderne concentratiekampen kwamen op Cuba voor. De Spaanse generaal Valeriano Weyler sloot aan het eind van de negentiende eeuw burgers op die steun verleenden aan strijders voor onafhankelijkheid. Aan het eind van de Tweede Boerenoorlog (1899-1902) richtten de Britten dergelijke kampen voor vrouwen en kinderen in om het verzet van de Zuid-Afrikaanse Boeren te breken. In de Sovjetunie ontstonden kort na de oktoberrevolutie de eerste kampen, die uitgroeiden tot wat de schrijver Aleksandr Solzjenitsyn de Goelag Archipel noemde.
De Duitse nationaal-socialisten gebruikten sinds de jaren dertig concentratiekampen om politieke tegenstanders, joden en andere minderheidsgroepen te onderdrukken en te vermoorden. Daarnaast werden tijdens de Tweede Wereldoorlog speciale vernietigingskampen opgericht, waar miljoenen joden, Roma en Sinti (zigeuners) en andere inwoners van Oost-Europa werden vermoord. Auschwitz, Majdanek en Sobibor hebben als zodanig een huiveringwekkende naam gekregen.
Ook na de Tweede Wereldoorlog kwamen en komen in verschillende landen nog concentratiekampen voor, bijvoorbeeld in Chili na de staatsgreep van 1973.
