Een snelle en meestal onverwachte daling van de koersen op een effectenbeurs.
Het bekendste voorbeeld is de krach van de Newyorkse beurs in Wall Street, toen de Dow Jones Index van de dertig belangrijkste industriële fondsen met 12,8 procent daalde. De beurskrach was een symptoom van de slechte toestand van de Amerikaanse economie. Tegelijkertijd ondermijnde de beursval de toch al wankele economie nog meer.
De directe oorzaak van de beurskrach was de enorme speculatie met vaak op krediet gekochte aandelen, waardoor de koersen onnatuurlijk hoog waren geworden. Toen de beurskoersen in de zomer van 1929 begonnen te dalen, moesten speculanten massaal aandelen verkopen om hun schulden te kunnen aflossen. De daardoor versterkte koersdaling lokte een nog grotere golf van verkopen uit. De koersdaling werd pas in de zomer van 1932 gestuit. De problemen in de Verenigde Staten groeiden uit tot een economische wereldcrisis van ongekende omvang, omdat de economieën in veel landen zwak waren. Het groeiende protectionisme bleek funest voor de wereldhandel.
In 1987 beleefde Wall Street opnieuw een beurskrach. De Dow Jones Index van de Newyorkse beurs kelderde op maandag 19 oktober (Massacre Monday) 22,6 procent. In tegenstelling tot 1929 was deze krach geen voorbode van een economische crisis. De wereldeconomie was veel sterker en stabieler dan 58 jaar eerder.
