Koning van Spanje (1902-31).
Alfonso was een zoon van koning Alfonso XII, die nog voor de geboorte van zijn kind overleed. Zijn moeder, Maria Christina van Oostenrijk, was tot 1902 regentes. Nadat Alfonso XIII koning was geworden, kreeg zijn regime een reputatie van corruptie en nepotisme, waardoor zijn aanvankelijk grote populariteit snel afnam. In 1906 trouwde hij met Victoria Eugénie von Battenberg, een kleindochter van de Britse koningin Victoria. Op de trouwdag werd een bom in hun koets geworpen, aan de gevolgen waarvan het paar ternauwernood ontsnapte. Het was slechts één van de vele aanslagen die op het leven van de koning werden gepleegd. In 1913 probeerde Alfonso XIII iets van zijn populariteit terug te winnen door het gewest Catalonië gedeeltelijk zelfbestuur te geven. De bevolking van Catalonië wilde echter volledige zelfstandigheid en was niet tevredengesteld. In de Eerste Wereldoorlog beleefde Spanje een economische bloei door leveranties aan de oorlogvoerende landen. Toch werd de positie van de koning steeds verder ondermijnd door de grote sociale tegenstellingen in het land. Alfonso werd verantwoordelijk gesteld voor alle misstanden: de corruptie, het ontbreken van een goed functionerend onderwijsstelsel, de inefficiëntie van het leger en de afwezigheid van rechtszekerheid.
In 1923 werd de macht overgenomen door generaal Miguel Primo de Rivera, die een militaire dictatuur vestigde. De koning verzette zich niet tegen zijn regime, dat tot 1930 duurde. Toen de republikeinse partijen bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1931 een overwinning behaalden, verliet de koning het land. Hoewel Alfonso weigerde afstand te doen van de troon, werd in Spanje de republiek uitgeroepen. Tijdens de Spaanse burgeroorlog sympathiseerde hij met generaal Francisco Franco, die hem zijn bezittingen en zijn burgerrechten teruggaf. Alfonso keerde echter niet meer terug naar Spanje.
Zijn kleinzoon Juan Carlos volgde in 1975 dictator Franco op; hij stimuleerde het herstel van de democratie in Spanje.
