Zowel in Nederland als daarbuiten zijn diverse monumenten ter ere van overleden leden van het Huis Oranje-Nassau te vinden.
In de Nieuwe Kerk in Delft bevindt zich het bekendste Nederlandse grafmonument, het praalgraf van prins Willem I van Oranje. Dit praalgraf bestaat uit zuilen met een overkapping. In het midden bevindt zich een marmeren beeld van de prins. Naast hem ligt een hond als symbool van trouw. Aan het hoofdeinde staat een bronzen beeld van de prins in wapenrusting met veldheersstaf en aan het voeteneinde bevindt zich een bronzen vrouwenfiguur (‘Faam’) die de roem van de overleden persoon uitbazuint. Op de hoeken staan vier vrouwenfiguren die Vrijheid, Rechtvaardigheid, Godsdienst en Kracht uitbeelden.
De beroemde architect-beeldhouwer Hendrick de Keyser begon in 1614 aan het monument. Na zijn dood in 1621 voltooide diens zoon Pieter het praalgraf. In de jaren negentig van de twintigste eeuw is het volledig gerestaureerd en daarna in 2001 onthuld door koningin Beatrix. De Hollandse stadhouders na Willem van Oranje (behalve Willem III) werden bijgezet in de grafkelder van de kerk maar kregen geen praalgraf. In de Nieuwe Kerk bevindt zich ook een monument voor koning Willem I. Het is een sculptuur van wit marmer dat de koning in half liggende houding voorstelt, leunend tegen een leeuw.
In de kerk zijn ook andere gedenktekens te vinden, bijvoorbeeld voor prins Willem V en zijn in Padua overleden zoon, prins Frederik. Ook is er een gedenksteen voor prins Ernst Casimir (zoon van koning Willem II) en een graftombe voor prinses Pauline (dochter van koning Willem I).
De Grote Kerk van Breda telt twee Nassause grafmonumenten. Een daarvan is een monument voor Engelbert I van Nassau, zijn vrouw Johanna van Polanen, hun zoon Jan IV en diens vrouw Maria van Loon. Dit monument is aan het eind van de negentiende eeuw gerestaureerd door architect Pierre Cuypers met geld van koning Willem III. In de Prinsenkapel bevindt zich het grafmonument voor Engelbrecht II van Nassau en Cimburga van Baden. Op de zwartmarmeren sokkel zijn beide overledenen afgebeeld, liggend op een dodenmat. De wapenuitrusting van Engelbrecht wordt gedragen door vier veldheren: Julius Caesar, Attillius Regulus, Hannibal en Filippus van Macedonië, die symbool staan voor dapperheid, grootmoedigheid, volharding en verstand.
De Grote Kerk van Leeuwarden kent als laatste rustplaats van de Friese stadhouders ook enkele grafmonumenten, die bij revolutionaire woelingen in 1795 ernstig werden toegetakeld. In 1937 werd een nieuwe graftombe voor Marie Louise van Hessen-Kassel geplaatst en in 1948 is aan de hand van oude tekeningen opnieuw een grafmonument voor stadhouder Willem Lodewijk van Nassau geschilderd.Wellicht het meest opvallende monument voor een Oranje-Nassau is het monument voor René van Chalon in de St.-Etiennekerk in Bar-le-Duc (Frankrijk). Het betreft een beeld van diens lichaam in verregaande staat van ontbinding van 1,75 meter hoog met in de hand een kristallen bol. Hij is bijgezet in Breda.
In Duitsland bevinden zich verschillende grafmonumenten voor leden van het Huis Oranje-Nassau. Voorbeelden zijn het monument voor Maria van Oranje (dochter van prins Willem I) en haar echtgenoot Filips von Hohenlohe in Öhringen en het grafmonument voor prinses Marianne (dochter van koning Willem I) en haar geliefde Johannes van Rossum in Erbach. De naam van Van Rossum is niet te lezen op de deksteen. De tekst refereert slechts aan Mariannes huwelijk met prins Albrecht van Pruisen.
Koning-stadhouder Willem III is begraven in de Westminster Abbey in Londen. Dit graf is in tegenstelling tot omliggende graven niet voorzien van een groots monument.
