vermindering of stilstand van een functie. Een sterke prikkeling veroorzaakt dikwijls een remming: een stomp in de maag kan tot gevolg hebben dat het kloppen van het hart reflexmatig stokt; een hevig lawaai schakelt tijdelijk een → geconditioneerde reflex uit; door een sterke → emotie kan men vergeten wat men geleerd heeft (→ black-out; plankenkoorts).
Psychische remming vertraagt het denkproces en maakt het onmogelijk geestelijke inspanning vol te houden; de psychomotorische en wilsactiviteiten nemen af; men schijnt tot machteloosheid gedoemd. Deze toestand komt, op verschillende niveaus, voor bij emotionele personen (bij een examen bijv.), bij psychastenische neurotici en bij melancholici. → Melancholie, Psychasthenie.
