therapie ontwikkeld door Rogers (1951), die beoogt de verwarde gevoelens van de patiënt duidelijk te laten uitkomen en te verklaren. De psychotherapeut die steeds neutraal blijft en zich onthoudt van iedere interpretatie, moedigt de zieke aan zich te uiten terwijl hij in andere bewoordingen de wezenlijke gevoelens die tijdens de kuur aan het licht gekomen zijn, opnieuw formuleert.
Het doel van deze methode is het de patiënt mogelijk te maken zijn → ‘ik’ te versterken en affectief sterker te worden (neurotische weerstanden te overwinnen).
