→ test van Porteus (1919) bestaande uit een serie (gedrukte) doolhoven, met opklimmende moeilijkheid, en bestemd om het geestelijk niveau en het sociale aanpassingsvermogen te meten. Degenen die aan deze test onderworpen worden, moeten met een potlood door ieder labyrint gaan; ze mogen niet teruggaan en ook niet vastlopen.
Impulsieve mensen, zij die niet tot een actieplan kunnen komen en degenen die matig begaafd zijn, slagen daar niet in. Deze proef die afzonderlijk gebruikt kan worden, hoort normaal tot een serie tests.Andere labyrinten worden vaak gebruikt in de → experimentele psychologie om de gewoontevorming te bestuderen. Men stopt bijv. een hongerig dier in een doolhof dat een uitgang heeft naar een vertrek waar men voedsel gelegd heeft. Na in het wilde weg gerend te hebben, ontdekt het dier de goede weg. Als men dit experiment een aantal malen herhaalt, maakt dit dier tenslotte geen fouten meer. Zijn vorderingen worden in een grafiek weergegeven. Het meest bekende labyrint voor dit soort proeven is het zgn. labyrint van ‘Hampton Court’, dat is gemaakt naar voorbeeld van dat uit de tuinen van de Engelse koningen, vlakbij Londen.
