toestand van iemand die alleen leeft. Sommige individuen kiezen bewust de eenzaamheid (bijv. zeezeilers) en verdragen deze schijnbaar zonder al te veel ellende; de meeste mensen echter vrezen haar en kunnen er niet aan wennen, vooral wanneer ze plotseling komt na een leven dat rijk was aan menselijke relaties (een oude man die zijn vrouw verliest en zijn kinderen het huis heeft zien verlaten).
In dit geval veroorzaakt ze een vermindering van de → tonus; soms is → neurasthenie het gevolg. De eenzaamheid die men zoekt, wordt niet als dramatisch ondervonden, zoals dit wel het geval is bij de eenzaamheid die men niet gewild heeft. Wanneer de hang naar eenzaamheid te sterk is en vooral wanneer het alleen-zijn als een last wordt ervaren, betekent dit een aanpassingsgebrek (-» verlegenheid, → introversie); bij de → adolescent kan het zelfs duiden op een begin van → schizofrenie.
