Nieuw Links, in Nederland een radicale stroming binnen de Partij van de Arbeid. Nieuw Links presenteerde zich in 1966 met de brochure Tien over Rood, die blijk gaf van onvrede met de welvaartsstaat.
De `Tien' slaat op de tien programmapunten, zoals: erkenning van de ddr en van de Vietcong (de Zuidvietnamese verzetsbeweging); de PvdA moest het initiatief nemen tot een Europese veiligheidsconferentie met de landen van het Warschaupact; bij beëindiging van de regering van koningin Juliana moest Nederland een republiek worden; de belasting op erfenissen zou zeer progressief moeten zijn en bij een bedrag van honderdduizend gulden 99 procent dienen te bedragen; de inkomensverschillen moesten wezenlijk worden verkleind; de werknemers moesten directe invloed op het bestuur van de onderneming krijgen. Nieuw Links knoopte aan bij opstandigheid onder de jeugd, die de formele, politieke democratie wilde transformeren tot volledige betrokkenheid van de belanghebbenden bij bestuurs- en beheerskwesties (participatie). Door beklemtoning van welzijn tegenover welvaart verlegde Nieuw Links het accent van het levenspeil naar de levensstijl. De neiging tot polarisatie en de kritische opstelling jegens de navo stuitten binnen de rechtervleugel van de PvdA op verzet. Naarmate Nieuw Links in deze partij een sterkere positie innam, werd de dreiging van een afscheiding groter. Binnen de PvdA ontstond `Democratisch appel', dat de partij → Democratisch Socialisten 70 (ds'70) vormde. Sinds Nieuw Links in hoge mate de dienst uitmaakte in de PvdA, werd de beweging zelf een onderdeel van de gevestigde orde en ging de oorspronkelijke identiteit verloren; in 1968 hief de kerngroep in de PvdA zich op.
