La Hoguettekeramiek, vroeg-neolithische aardewerkgroep, genoemd naar een vindplaats in Normandië, die overigens ver buiten het gesloten verspreidingsgebied ligt. Op grond van vondsten in nederzettingen van de → Bandkeramische cultuur is de datering circa 5300-5050 v.Chr.
Dit en het geringe aantal zelfstandige vondsten leek te wijzen op een specifieke aardewerkgroep binnen de Bandkeramische cultuur, ondanks duidelijke verschillen met het bandkeramisch aardewerk in technologie (ondere andere verschraald met botgruis), vormen (vaak afgeknot eivormig) en versiering (insteken, plastische versiering). De vondst van een La Hoguettenederzetting in Stuttgart-Bad Cannstatt met schaap of geit als huisdieren, binnen het verspreidingsgebied van de vroegste bandkeramiek en verder onder andere La Hoguettekeramiek in laag vijf in rotsabri Bavan (Noordoost-Frankrijk), met huisrund en schaap, wijzen op een aparte neolithische La Hoguettegroep (of -cultuur), die mogelijk al voor de Bandkeramische cultuur begon. De vuursteenindustrie is autochtoon-mesolithisch, afwijkend van de bandkeramische. Het aardewerk herinnert sterk aan dat van de oudere Cardial, de vroegste neolithische cultuur in Zuid-Frankrijk en Spanje-Portugal, zeker eerder beginnend dan de Bandkeramische cultuur. Verbindende vondsten van voldoende ouderdom ontbreken echter nog in het tussengebied, zoals het Rhônedal. Het verspreidingsgebied van de La Hoguettekeramiek overlapt grotendeels dat van de westelijke Bandkeramische cultuur in twee brede zones van elk honderdvijftig tot tweehonderd kilometer ter weerszijden van Midden- en Beneden-Rijn, inclusief delen van Nederland en België.
