Gouden Standaard, een vaste band tussen goud en geld, doordat in omloop zijnde ruilmiddelen altijd met een vaste onderlinge ruilvoet kunnen worden omgewisseld in het goud dat als standaardgeld fungeert. De gouden standaard werd in de 19e eeuw het algemeen heersende geldstelsel.
Met een onderbreking tijdens en na de Eerste Wereldoorlog bleef het gelden tot de jaren 1931-1936. In Nederland werd de gouden standaard in 1875 ingevoerd. In september 1936 besloot Nederland de gouden standaard los te laten en daarmee de gulden te devalueren. Daarmee werd de export gestimuleerd, die zwaar leed onder de dure gulden. Nederland was het laatste Europese land dat hiertoe besloot. Na 1945 is slechts ter definitie van de buitenlandse waarde van de gulden een zekere band met het goud hersteld. In België bleven zilveren munten onbeperkt wettig betaalmiddel. Sinds 1874 is dan ook sprake van een hinkende standaard, namelijk zowel een zilveren als een gouden standaard. In 1914 werd de inwisselbaarheid van het geld tegen goud gestaakt en voerde men een a-metalliek stelsel. In de periode 1926-1935 kende men weer de gouden standaard. Ook na de Tweede Wereldoorlog kent België slechts een gouden standaard als definitie van de buitenlandse waarde van de Belgische frank.
