Bourgondië, naam van een hertogdom dat uit een deel van het vroegere koninkrijk Bourgondië werd gevormd, met als hoofdstad Dijon. Dit hertogdom was waarschijnlijk in 887 gesticht door Richard, vermoedelijk graaf van Autun en Auxerre, en kwam na het kinderloos overlijden van Filips van Rouvres (21.11.1361) in handen van de Franse koning Jan II de Goede.
Hij maakte van het gebied een apanage (een deel van een (kroon)gebied dat na het overlijden van de begunstigde weer bij het oorspronkelijke territorium werd gevoegd) voor zijn zoon → Filips de Stoute, die zijn territorium wist uit te breiden met Vlaanderen, Artois, Franche-Comté, Nevers, Réthel en Salins. In de 15e eeuw werd het grondgebied door de hertogen van Bourgondië verder uitgebreid met Namen, Limburg, Brabant, Holland, Zeeland, Henegouwen, Auxerre, Bar en Mâcon en Luxemburg. Na de dood van → Karel de Stoute (1477) voegde Lodewijk XI Bourgondië bij Frankrijk. Karels dochter → Maria van Bourgondië erfde de Nederlandse bezittingen die door haar huwelijk met → Maximiliaan I in Habsburgse handen kwamen en waaruit in 1512 de → Bourgondische Kreits werd gevormd. Met name in de 15e eeuw was het hertogdom Bourgondië een centrum van cultuur, zodat men ook wel spreekt van de Bourgondische cultuur. Op het gebied van architectuur, beeldende kunst, mode en hofleven was Bourgondië toonaangevend in Europa.
