Binnenlandse Strijdkrachten (bs), bij Koninklijk Besluit van 5.9.1944 opgerichte Nederlandse illegale organisatie die het verzet tegen de Duitse bezetting coördineerde. De bs werden gevormd uit drie paramilitaire groeperingen: de → Ordedienst, de Landelijke Knokploegen (→ Verzet) en de Raad van Verzet (→ Verzet).
De aanduiding `illegaal' verviel voor die onderdelen van de bs, die kort voor en na de bevrijding binnen het kader van de geallieerde oorlogsvoering van verzetsgroeperingen tot bataljons werden omgevormd. De bs werden tot een onderdeel van de Koninklijke Landmacht verklaard om ze onder de bepalingen van het internationale recht te kunnen plaatsen. Tussen de drie groeperingen bleven echter oude tegenstellingen bestaan, wat de slagvaardigheid niet ten goede kwam. De bs hebben vooral in het (eerder bevrijde) zuiden reële betekenis gehad; daar streden circa vijfduizend bs'ers in de geallieerde legers mee. De bs verrichtten ook arrestaties van politieke verdachten, wat in het zuiden tot een chaos leidde. De bs stonden onder bevel van prins Bernhard. De organisatie van de bs leverde na de bevrijding enkele grondslagen waarop bij de heroprichting van de Koninklijke Landmacht kon worden voortgebouwd. Het niet-vechtende deel van de bs, dat belast was met het uitvoeren van bewakingstaken, werd Bewakingstroepen (bt) genoemd.
In België zijn de Binnenlandse Strijdkrachten een afdeling van het Belgische leger. Tegenover de Interventiestrijdkrachten staan de bs, die ingezet worden voor de verdediging van vitale centra, zones en verkeerswegen. De bs omvatten eenheden van diverse wapens.
