Een aansluiting die bestaat uit meerdere verbindingen tussen een net en een onroerende zaak, als bedoeld in artikel 16, onderdelen a tot en met d, van de Wet waardering onroerende zaken.
Gezien de definitie in de Elektriciteitswet 1998 worden meervoudige verbindingen tussen een net en een onroerende zaak in principe beschouwd als één aansluiting. Indien deze benadering tot onduidelijkheid over de tarieven leidt moeten meervoudige verbindingen afzonderlijk worden beschouwd en is er sprake van een meervoudige aansluiting op één onroerende zaak. Dit betreft de volgende situaties:
a) de afzonderlijke aansluitingen zijn op verschillende spanningsniveaus gerealiseerd en hebben verschillende transporttarieven (bijvoorbeeld bij meerdere netbeheerders).;
b) de afzonderlijke aansluitingen zijn op gelijke spanningsniveaus gerealiseerd maar bevinden zich op verzoek van de aangeslotene achter verschillende transformatoren (bijvoorbeeld uit betrouwbaarheidsoverwegingen).
Voor elke afzonderlijke nieuwe aansluiting (ook die deel uitmaken van een meervoudige aansluiting), wordt het aansluittarief in rekening gebracht (FAQ nr. 21).
Gezien de definitie in de Elektriciteitswet 1998 worden meervoudige verbindingen tussen een net en een onroerende zaak in principe beschouwd als één aansluiting. In het geval de meerdere verbindingen zijn aangelegd op verzoek van de klant worden de extra verbindingen, die geen deel uitmaken van de standaardaansluiting zoals gedefinieerd in paragraaf ‘Standaardelementen per aansluitcapaciteit’ (hoofdstuk VIII Toetsingskader aansluittarieven). als meerdere aansluitingen beschouwd waar meerdere aansluittarieven voor worden betaald. In het geval de netbeheerder echter heeft gekozen voor het maken van een aansluiting met meerdere verbindingen, worden alle verbindingen samen als één aansluiting beschouwd, waarvoor één aansluittarief wordt betaald (punt 28 Toetsingskader aansluittarieven).
Zie ook: aansluiting, D: aansluittarief, D: onroerende zaak, D: standaardaansluiting.
