d.i in ziedenden toorn: „In arrenmoede sloeg hij de hand aan zijn vader.” Bij uitbreiding beteekent het ook: met spijt, met verontwaardiging, met een gevoel van teleurstelling: „Leicester wierp in arrenmoede het landsbestuur van zich.”
Het bijv. nw. ar, vroeger er, erre, bet. toornig en staat in verband met het Latijnsche errare, dwalen, daar toorn als een afdwaling van den geest werd beschouwd. Zoo leest men: „Hi ontstac van groter er heit”; „hi was v er er r et” (vertoornd). In arrenmoede is dus letterlijk: in toornigen moede en moede beteekent hier ziels- of geestestoestand; vergelijk: het is hem droef te moede.
