sōlis, m.
I. a. eig., de zon, s. praecipitans, ter kimme neigend, Cic., supremo sole, bij avond, Hor., sole novo, vroeg, als de zon opgaat, Verg.
b. meton., zonneschijn, -warmte, hitte, plur., soles, dikwijls = zonnige dagen, ambulare in sole, Cic., sol nimius, Ov.; vand. van de arbeid in het openbaar, tegenover umbra (wat tot genoegen of tijdverdrijf, niet openlijk geschiedt), en wel: van de krijgsdienst, cedat umbra (i. e. iurisprudentia) soli, Cic., verder van het optreden voor het publiek, procedere in solem et pulverem, Cic., doctrinam in s. et pulv. producere, Cic. | dag, niger, Hor., tres soles erramus, Verg.
II. fig., zon (van een buitengewoon persoon of buitengewone zaak), Africanus, sol alter, Cic. — zie verder Sol.
