Sĭmŭl

betekenis & definitie

(archaïst. sĕmŭl), adv.

1. in ’t alg., te gelijk, te zamen, absol., s. esse, Cic., s. venire, Cic.; m. cum, b.v. s. cum Clodio, Cic., voluntas s. cum spe, Cic.; m. et, et . . . et, que, atque etc., b.v. s. et ostendi, Cic., s. inflatus exacerbatusque, Liv., s. honoribus atque virtutibus, Liv.; c. abl., b.v. septemviris, Tac., s. his, Hor.
2. bijzondere verbindingen: simul . . . simul, zowel . . . als ook, deels . . . deels, Liv., Verg.; simul atque, ook simulatque (simulac) geschreven, simul et en alleen simul = zodra als, Cic., Caes.