sĕcūtus (sĕquūtus) sum (3), trans, en intr., volgen, achter . . . aan gaan, begeleiden,
I. a. eig., alqm intro, Ter., Caesarem ex urbe, Caes., alqm (magistratum) in provinciam, Nep., absol., Ter., Caes.; ook van het levenloze, b.v. magna multitudo carrorum sequi Gallos consuevit, Caes., zona bene te secuta, Hor. | in ’t bijz., (vijandelijk) nazetten, achtervolgen, vervolgen, hostes, Caes., feras, Ov., absol., Caes.; naar (een plaats) toe gaan, opzoeken, Formias, Cic.; vicinitatem oris, zoeken (van de neus), Cic.
b. overdr., (van tijd of volgorde) volgen, op volgen, sequenti tempore, Nep., sequitur hunc annum nobilis clade Caudinā pax, Liv., et quae sequuntur, en zo voort, Cic.; (iemd als bezit, erfenis) ten deel vallen, urbes captae Aetolos sequerentur, Liv.; praegn., meegeven, zich gemakkelijk laten uittrekken, ipse (ramus) volens facilisque sequetur, Verg., telum non sequitur, Liv.
II. fig., volgen, vervolgen, gloria virtutem tamquam umbra sequitur, Cic., meminit post gloriam invidiam sequi, Sall., edictum (de woorden van enz.), Cic., dictā sic voce, beantwoorden, Verg. | in ’t bijz., (iemds voorbeeld, mening enz.) volgen, opvolgen, aanhangen, toetreden tot, zich aansluiten bij, leges, Cic., consilium alcs, Cic., sententiam alcs (iemds voorstel), Nep., si senatus sequatur, Caes., liberi sequunter patrem, volgen de stand van de vader, Liv.; (naar iets) streven, (op iets) acht geven, - zijn oogmerk richten, (door iets) zich laten leiden, alcs amicitiam, Nep., remotum a studiis ambitionis otium, kiezen, Cic.; (in de rede) volgen, aan de beurt komen, sequitur illa divisio, Cic., sequitur, ut doceam etc., Cic.; (een oorzaak als werking) volgen, het gevolg zijn, modo ne summa turpitudo sequatur, Cic., inz. = (logisch) volgen, blijken, m. ut etc., Cic., minder vaak m. acc. c. inf., Cic.; praegn., van zelf komen, non quaesitum esse numerum, sed secutum, Cic.
