I. quĭs, quĭd, P r o n o m. i n t e r r o g., wie? wat? quis clarior Themistocle? Cic., quis tu? wie daar? Cic.
Inz. quid, s u b s t. c. g e n., wat = hoe veel? quid hominum, Ter., quid pictarum tabularum, Cic., sciturum, quid eius sit, wat daarvan aan is, Cic.; a d v., hoe? ter uitdrukking van verwondering of wrevel; met een climax = ja zelfs, verder, nog meer; ook = waarom? waartoe? vand. quid ita, waarom dat? hoe zo? Cic., quid ni? waarom niet? Ter., Cic. | = wat voor een ? quid est tibi nomen? hoe heet gij? Pl., quid mulieris habes? Ter.
II. quĭs, quĭd, P r o n. i n d e f i n., de (het) een of ander, iemand, iets, dikwijls ook = men (inz. na si, nisi, num, ne etc.)
1. s u b s t., potest quis, cum divinationem habeat, errare aliquando, Cic., ne quid nimis, Ter.
2. a d i., quis hostis, Tib.
III. quīs, = quibus, zie qui I.
