pŏtŭi, posse;
1. in ’t alg., kunnen, vermogen, m. en z. inf., Cic., fieri potest (het is mogelijk) ut fallar, Cic., non potest fieri ut non of quin etc., het is volstrekt nodig, het kan niet anders of enz., Cic., non lacere possum, ut non etc. = ik kan niet nalaten, ik zie mij gedwongen te enz., Cic., non possum non c. inf., ik moet, Cic., nihil p. nescisse, ik moet het geweten hebben, Ov., potest absol. = het is mogelijk, het kan gebeuren of zijn, misschien, nos dignitatem, ut potest, retinebimus, Cic., potest, ut commiseris, Cic., qui potest? hoe is het mogelijk? Cic., quantum potui, zoveel mogelijk, Cic., ut . . . potui bij de sup. van een adv. zoveel mogelijk, Caesari te commendavi ut gravissime potui, Cic.
2. in ’t bijz., vermogen = uitwerken, plus, Cic., multum, Caes., multum (plus, plurimum), satis p. ad alqd, invloed hebben, Cic., absol., qui non potest, die niets kan (presteren), de onbekwame, Cic.
Niet samengetrokken vormen; potesse, Ter., potessit, Pl.
Archaĭstische vormen: possiem = possim etc., Pl., pass. potestur = potest, c. inf. pass., Lucr., potens adi., zie potens.
