(Lăvīci), ōrum, m. en Lăbīcum, i, n. oude Latijnse stad.
Daarv. Lăblcānus (Lav.), Labicaans. | subst., Lăbīcānum (Lav.), i, n. het gebied van Labicum, ook = een landgoed bij Labicum, het Labicanum; Lăbīcāni (Lav.), ōrum, m. de inw. van Labici, Labicanen.
