(naar oud-Hoogduits „Sin-fluot”, grote vloed), in talrijke oude sagen een geweldige overstroming, waaraan op enkelen of slechts één na alle mensen ten offer vielen. Het meest aan het bijbelse verwant is het Babyl.
Z.-verhaal in het Gilgamesjepos, waarin Oetnapisjtim de rol van Noach vervult. Dit laatste draagt echter een mythologisch karakter, terwijl een zedelijke motivering ten enenmale ontbreekt. In de bijbelse verhalen (Gen. 6—8), waarin twee bronnen te onderscheiden zijn, wordt de Z. voorgesteld als straf voor de verdorvenheid der mensen, waaraan Noach (Noë) als enige rechtvaardige met de zijnen ontkomt. De ark, waarin hij zich redt, liep bij het dalen der wateren vast op het gebergte Ararat.
