Naast het Romeinse recht door keizer Justinianus ca 530 gecodificeerd, ontstond in de Middeleeuwen een eigen recht voor de handel, oorspronkelijk in Italië, later ook in Frankrijk, Spanje, Vlaanderen en Noord-Nederland (z Handelsrecht). Deze scheiding is steeds gebleven en toen in 1838 het burgerlijk- en handelsrecht in Nederland gecodificeerd werden, kwam naast het Burgerlijk Wetboek een apart Wetboek van Koophandel in navolging van de hier in 1811 ingevoerde Franse Code de Commerce.
Oorspronkelijk bestond W. v. K. uit 3 boeken, waarvan het 3e boek de voorziening regelde in geval van onvermogen van kooplieden. In 1893 is dit derde boek vervallen en de stof overgebracht in de nieuwe Faillissementswet, die ook voor niet-kooplieden geldt. De overige twee boeken betreffen resp. de koophandel in het algemeen en de rechten en verplichtingen uit scheepvaart voortvloeiende. In 1934 belangr. wijziging: begrip koopman vervangen door: hij die bedrijf uitoefent.
