Sonate

betekenis & definitie

(Ital.: klinkstuk), een instrum. compositie, gewoonlijk voor piano, viool of beide, zo genoemd in 17e-18e eeuw ter onderscheiding van cantate; later kreeg S. (vnl. door de comp. van Bach, Mozart en Haydn) haar tegenw. betekenis: instrum. compositie, gewoonl. in 3 of 4 delen, waarvan het ie in echte S.-vorm, nl. „expositie” van 2 hoofdthema’s, resp. in tonisch en dominantaccoord, de uitwerking van beide en de hervatting, eindigend met een coda. Dit eerste deel is gewoonl. een allegro, het tweede een adagio of andante, het derde een scherzo of menuet, en het vierde een snelle finale, vaak in rondo-vorm.