(Oudhoogduits: slahta, geslacht), Poolse adel, die in de middeleeuwen meer en meer heersende stand in Polen werd. Slechts edelen mochten in Polen grond bezitten, hoge kerkelijke en staatsambten bekleden en lid van de Rijksdag (Landbodenkamer) wezen.
Zij genoten volledige belastingvrijheid (sedert 1374), konden persoonlijk aan de koningskeuze deelnemen en zichzelf ook voor die verkiezing candidaat stellen. Later kwam er scheiding tussen de hoge edelen (de zgn. magnaten) en de verarmde lagere sjlachta, waarvan de goederen meer en meer versplinterden.
