benaming voor kleiproducten, die een witte, volkomen dichte en min of meer doorschijnende scherf bezitten; wordt door zuren, met uitzondering van fluorwaterstofzuur, niet aangetast. Een overwegende rol spelen in de P.-industrie de kaoliensoorten; in het algemeen zijn deze echter minder plastisch dan de kleisoorten, zodat het soms nodig is beide naast elkander te gebruiken.
De andere gebezigde grondstoffen zijn in hoofdzaak kwarts en veldspaat. De afstooktemperatuur bedraagt ca 1450 gr. C. Evenals aardewerk wordt tweemaal gebakken : eerst de scherf zonder glazuur en daarna het geglazuurde voorwerp. Het glazuren van P. geschiedt door dompelen in of door bespuiten met het met water aangemaakte glazuur. Het in Engeland gefabriceerde P. onderscheidt zich van het hier beschrevene door het gebruik van beenderas in plaats van veldspaat als smeltstof; het munt uit door zijn grote transparantie.
Ook het Japanse en enkele soorten Chinees P. munten uit door grote doorschijnendheid. Na het verschijnen van het Meissener product beijverden de Delftse pottenbakkers zich ook het Duitse P. in vorm en décor na te volgen (z ook Ceramiek).
