(Lat.: pessimum, het slechtste), neiging om alles van de donkere zijde te bezien; in de wijsbegeerte : de opvatting, dat bestaan en leven wezenlijk en noodzakelijk verbonden zijn met lijden en ellende. Verlossing is slechts mogelijk door negatie van het leven.
Voornaamste vertegenwoordiger: A. Schopenhauer.
