(van Gr. pan, alles, psyche, ziel), albezielingsleer. Aldus noemt men iedere wijsgerige leer, die aan alle dingen, ook die der levenloze natuur, een bezieldheid of bewustzijnsleven toekent.
Men onderscheidt nog monistisch P. (er is slechts één wereldziel, zich openbarend in de verschillende dingen) en pluralistisch P. (de dingen zijn zelfstandige, bezielde wezens). Aanhangers o.a. Thales van Milete, Heraklitos, Leibniz, Schelling, Schopenhauer.
