het geheel der door Marx en Engels ontwikkelde historische, filosofische, sociologische beschouwingen. De voornaamste onderdelen van het systeem zijn: het historisch materialisme*, de waarde- en meerwaardeleer, de theorie van de klassenstrijd, de theorie van de ineenstorting van het kapitalisme als uiteindelijk gevolg van steeds verder voortgaande concentratie der bedrijven en voortdurend scherpere crises, met ten slotte de vestiging van het socialisme door de dictatuur van het proletariaat.
Het M. pretendeert te zijn „wetenschappelijk socialisme” omdat het de socialistische samenleving ziet als het resultaat ener historisch noodzakelijke ontwikkeling van het kapitalisme, dat te gronde gaat aan zijn eigen ontwikkelingswetten, die Marx vooral in zijn Das Kapital wetenschappelijk heeft geanalyseerd. Na Engels’ dood (1895) is vooral Kautsky jarenlang het internationale hoofd der Marxisten geweest. In radicale zin is het M. in de eerste plaats door de Russen verder ontwikkeld (Plechanov, Lenin, Stalin). In Duitse soc. dem. kringen heeft reeds tegen het einde der 19e eeuw Ed. Bernstein twijfel geuit aan de juistheid der Marxistische prognose en is de vader geworden van het zg. „revisionisme”.
