wijze van productie, die plaatsvindt door ondernemers met behulp van eigen of vreemd kapitaal. In hun dienst hebben zij arbeiders, die voor de door hen verrichte arbeid loon ontvangen.
Het risico der productie wordt gedragen door de ondernemer : verliezen komen te zijnen laste, winsten komen hem ten goede. Hij beslist over de wijze en richting der productie. Tot kenmerk van het K. in zuivere vorm behoort ook de vrije concurrentie en prijsvorming. Het dalen of stijgen der prijzen geeft de ondernemer een onmiskenbare aanwijzing over de juistheid van het door hem gevoerde beleid. Van socialistische zijde wordt het K. sterk gecritiseerd. Dit zou te veel macht in handen van particulieren leggen, terwijl de correctie van productiefouten vaak met crises gepaard gaat.
Daarom willen zij de productiemiddelen in handen der Overheid brengen. Van een centraal punt uit zal naar hun mening beter kunnen worden beoordeeld aan welke productie behoefte bestaat dan door de afzonderlijke ondernemers. De tegenstanders van het socialisme noemen dat stelsel wel Staatskapitalisme; zij betwijfelen, of de Overheid zelfs bij benadering zal kunnen berekenen welke de behoeften der consumenten zijn, en betogen dat de Overheid in het socialisme een veel groter macht bezit dan de particuliere ondernemers onder het A.
