oorspr. Johannieters (naar de Joh. de Doper), oudste geestelijke ridderorde.
Ontstaan te Jeruzalem na de verovering door de kruisvaarders. Doel: verpleging en bescherming der pelgrims. De leden vormden drie klassen: ridders, priesters en broeders. Zij droegen een zwarte mantel met een wit 8-hoekig kruis. Na de val van Jeruzalem (1187) werd Akka de zetel, daarna Cyprus en van 1310 tot 1522 Rhodus (Ridders van Rhodus). Na haar verdrijving van dit eiland door Soliman II stond Karel V de orde onder bepaalde voorwaarden Malta af (Maltezer-ridders).
Napoleon verjoeg haar en de Engelsen hielden, na de herovering in 1800 het eiland in bezit. Dit betekende het einde der orde, die slechts in enkele afdelingen (prioraten) bleef voortbestaan. In 1879 bracht paus Leo XIII door de benoeming van een nieuwe grootmeester een opleving. Zij telt nog in verschillende landen afdelingen van ereridders onder de naam Souvereine Orde van Malta of Maltezer Ridders. De Ned. afdeling dateert van 1911, de Belgische van 1932. De Protestantse Johannieters, door Frederik Wilhelm IV van Pruisen in 1852 in de balije Brandenburg opgericht, waarvan ook Prins Hendrik lid was, heeft met bovengenoemde Joh.Orde enkel de naam gemeen, z Orde van Sint Jan.
