betekent oorspr. vocht. In de Oudheid geloofde men, dat het menselijk lichaam verschillende vochten had, die, op een bepaalde manier gemengd, zijn temperament bepaalden.
Vandaar het woord humeur. Later kreeg het de betekenis van een bepaald soort van geestigheid, die zowel de treurige als de glimlachwekkende zijde van een situatie weet te onderkennen.
