(1862-1918), Fr. componist, medestichter en consequent doorvoerder van het impressionisme in de Fr. muziek, werd in zijn vroege neiging tot gebruik van intuïtieve verbindingen van klanken, spec. van ,,dissonante” accoorden, door zijn kennismaking met exotische muziek en vooral met het werk van Moesorgskij versterkt. Op de basis van zulke grote tonale vrijheid steunt echter bij D. een muziek van het fijnste, dichterlijkste klankgevoel; zijn besef voor maat-in-alles, voor evenwichtigheid en harmonie bezorgde hem de erenaam „Claude de France”.
D.’s impressionnisme staat in het bijzonder vierkant tegenover het pathetische heldendom bij een Wagner (wiens kunst D. noemt: ,,muziek van papier-maché zwanen”, daarbij zinspelend op Lohengrin). D.’s invloed op de moderne muziek in alle landen is enorm. Hfdw.: opera’s (o.a. Pelléas e1 Mélisande), balletten, orkestwerken (L’Après-Midi d’un Faune, La Mer, Images enz.), fraaie kamermuziekwerken en liederen.
