(1804-1881), Engels staatsman. Maakte eerst naam als schrijver, o.a. van Vivian Grey.
In 1837 lid van het Lagerhuis; sloot zich aan bij de Conservatieven. Zijn „maidenspeech” was een mislukking. Bleef zich met de letterkunde bezighouden; vooral Coningsby en Sibyl or the two nations - waarin de sociale misstanden fel belicht werden - maakten opgang. Werd 1848 leider der Tory’s. Febr.-Dec. 1852 en 1858-’60 kanselier van de schatkist. Was in het 3e kabinet Derby (1866-’68) de dominerende figuur; wist in 1867 de radicale Reform-bill aangenomen te krijgen.
Febr.-Dec. 1868 Eerste Minister. Opgevolgd door Gladstone, gedurende geheel D.’s leven diens grote tegenstander. 1874-’80 opnieuw Eerste Minister. Toonde grote bekwaamheid als leider der buitenlandse politiek: zette Rusland in de Balkan de voet dwars en dwong dat land, zijn aggressieve bedoelingen tegen Turkije op te geven (Congres van Berlijn 1878, waar hij tevens Cyprus wist te verwerven). Wist zich in 1875 van de meerderheid der Suez-aandelen te verzekeren; liet in 1876 de „Royal Titles Bill” aannemen, waarbij koningin Victoria de titel van keizerin van Indië verleend werd; D. werd beloond met de titel van graaf van Beaconsfield. In 1880 door Gladstone ten val gebracht.
