In de kunstgeschiedenis aanduiding van sfeer en/of stijl van de beeldende kunst in Europa tussen ca. 1800-ca. 1850, een gecompliceerd begrip dat uiterst moeilijk te omschrijven is en dat zich in de beeldende kunst o.a. kenmerkt door een voorliefde voor uitbeelding van sprookjes, sagen en poëtische landschappen en een op de voorgrond treden van het gevoel als reactie op het rationalisme, vgl. o.a.
zie negentiende eeuw – eerste helft - architectuur – Duitsland;
zie negentiende eeuw – eerste helft – schilderkunst – Duitsland.
