Italiaans schilder en bouwmeester rond 1300, voorloper van de renaissance. Met Giotto krijgt de schilderkunst de eerste plaats onder de schone kunsten.
Het volkomen nieuwe in Giotto’s kunst is de aandacht voor de psychische aspecten van de mens, zoals die in de gelaatsuitdrukking tot uiting komen. Hierdoor onderscheidt zijn werk zich wezenlijk van het in zijn tijd nog gangbare Byzantijnse formalisme. Hij werkte o.a. te Rome (1290-1300), Padua en Venetië (1300-1306), Assisi (1314-1322) en Napels (1330-1333), Verona en Ravenna. Voornaamste werken: ’Uit het leven van Maria en Christus’ (fresco’s in de Arenakapel te Padua), ’Uit het leven der beide Johannesen en de heilige Franciscus’ (fresco’s in de Santa Croce te Florence). Als architect bouwde hij de campanile van de Dom te Florence, zie laat Byzantium – schilderkunst;
zie schilderkunst – Europa – middeleeuwen – inleiding;
zie schilderkunst – Duitsland - Ottoonse tijd;
zie schilderkunst – middeleeuwen – Italië.
